Lochy

Fool

Ale się wszyscy zdziwią, bo ja, nie lubię Voldia. wydaje mi się kapkę żałosny. Potrafię zrozumieć jego pragnienie mocy, jdnakże trudne dzieciństwo nie jest wytłumaczeniem dla nieokiełznanych rzezi. Ponadto Tom nie był chyba najbystrzejszym dzieckiem. Oczywistym jest fakt istnienia ludzi złych,podłych i tchóżliwych bez względu na ich nację. Tępienie narodu za przewinienia jednego człowieka jest wręc głupie i świadczy o braku empatii, oraz praktycznego podejścia do świata. Gdyby Voldi myślał racjonalnie, z jego zdolnościami, mógłby łatwo zdobyć władze, a wtedy niechby sobie poddanych ustawił na skale i kazał skakać do morza z kamieniem na szyi. Obyłoby się bez całej oprawy. Tylko co to za zabawa, kiedy ni można się napawać zemstą? Ktoś tu chyba cierpiał na kompleks niższości(nie chodzi mi o Hitlera. opuścić ręce)
Były wyrzuty to teraz usprawiedliwienia. Jedno muszę przyznać: rodzina spie...zepsuła Tomowi życie, pod każdym względem. dzieciństwo: można jeszcze potraktować jako próbę charakteru, ale przeszłość rodziny i genetyka to odrobine za wiele dla samotnego chłopca.

zakochany Remus

Zacznę od tego, że postać Voldemorta została brutalnie zbeszczeszczona w filmie "Harry Potter i czara ognia". Mimo, iż bardzo cenię pana Ralph'a, w tej roli okazał się conajmniej kiepski (nie, nie chcę przypominać sobie jak jęczał wraz z Potterem, gdy dotykał jego blizny). I dlatego też po obejrzeniu ekranizacji książki (czyt. spędzeniu kilku godzin z ogłupiałym wyrazem twarzy) zraziłam się do niego skutecznie.
Mam zadziwiającą skonność do kochania negatywnych bohaterów. Jednak Voldemort nie należy do licznego grona znienawidzonych przez społeczeństwo postaci, do których mam sentyment. Nie potrafię darzyć pozytywnym uczuciem człowieka skrajnie nietolerancyjnego. Prześladowanie i zabijanie ludzi niewinnych ze względu na ich pochodzenie jest żałosne, oraz wyraźnie ujawnia