Lochy

Lisa

S M O K O L O G I A

PODRĘCZNIK

Paula GreenFox

TOM I

~
Wprowadzenie do Smokologii
Rozprzestrzenienie gatunków

~

Smoki Zachodnie

Smoki Wschodnie

Inne Smoki

~~

WPROWADZENIE DO SMOKOLOGII.

Spośród wszystkich nauk magicznych, smokologia jest najdziwniejszą, najstarszą i najmniej poznaną. Smokami ludzie interesowali się od zarania dziejów, a jednak stworzenia te zdołano zbadać w niewielkim stopniu. Wielu uczonych mężów sądzi, iż większość świata fauny i flory nie ma już tajemnic, na polu smokologii otwierają się nieograniczone możliwości, a liczne tajemnicze szczegóły czekają na odkrycie.

Smoki w nauce.

Po przeczytaniu dzieła czarodzieja Karola Darwina O pochodzeniu gatunków (wydanego w 1859 roku) wszyscy prawdziwi smokolodzy musieli dojść do wniosku, że smoki, podobnie jak inne stworzenia, ewoluowały, aby w największym stopniu przystosować się do warunków środowiska, w którym żyją...

PEWNA hipoteza wskazuje, że smoki zioną ogniem, ponieważ w ich żołądkach wytwarza się metan – łatwopalny gaz, który pozwala im również unosić się w powietrzu podobnie jak balon.

W rzeczywistości jednak za zjawisko ziania ogniem odpowiedzialne są zęby i gruczoły jadowe, rozwinięte również na drodze ewolucji. Nie ma dowodu na obecność metalu w ich ciele.

CECHY DOBREGO SMOKOLOGA.

Szacunek – do swego przedmiotu badań smokolog podchodzi z należytym respektem.

Mądrość – rozsądek i roztropność mogą nam uratować życie przy pełnej niebezpieczeństw pracy badawczej.

Odwaga – by zbliżyć się do smoka, trzeba wykazać się niemałą śmiałością.

Konsekwencja – prawdziwy smokolog musi być wytrwały i niezłomny, sukcesy osiąga dzięki hartowi ducha i wie, że nie wolno mu się ugiąć przed żadną przeszkodą.

Z czasem, wykazując się wielką cierpliwością, można liczyć na to, że smok obdarzy badacza zaufaniem.

ROZPRZESTRZENIENIE GATUNKÓW.

Smoki zamieszkują niemal każdy zakątek świata, adept smokologi nie będzie musiał zatem przemierzać by tropić ich ślady. Oczywiście, już w większości szkół magicznych za zgodą ministerstwa magii i smoków, uczniowie uczą się smokologii na błoniach w towarzystwie różnych gatunków smoków.

Góry lodowe Grenlandii.

Pływające góry lodowe to idealne schronienie dla smoków zwanych mroźnikami, które drążą sobie jaskinie w lodzie. Dryfując z prądem morskim, góra lodowa zmierza na południe, dzięki czemu smok ma do pokonania mniejszą odległość podczas swojej corocznej migracji.

Zaginione miasto Węży w Gwatemali.

Nie wiadomo, dlaczego lotopłaz meksykański znajdywany bywa w pobliżu ruin miast zagubionych w puszczy. Być może niegdyś smokom tym oddawano tu boską cześć, a może odgrywały jakoś role w ukrywaniu skarbów?

Drachenlager – zamek w Alpach niemieckich.

Niektóre smoki europejskie upodobały sobie środowisko wysokogórskie, zamieszkując jaskinie w pobliżu górnego zasięgu drzew, gdzie łatwo im o kryjówki.

Tybet – Smocze Góry.

Smoki tybetańskie żyją wśród himalajskich szczytów – najwyższych gór świata, w niedostępnej, surowej krainie. Mnisi wybierają ze swoich kręgów smoczego mistrza, którego zadaniem jest utrzymywanie dobrych stosunków ze smokiem.

Świątynia Hong Wei w Chinach.

Położona na odludziu świątynia w chińskiej prowincji Fukien stoi wysoko w górach. Okolica słynna jest z wodospadów i malowniczych kaskad od wieków była ojczyzną czterech smoków, które zsyłały życiodajne deszcze, a ludziom przynosiły szczęście.

Katoomba w Australii.

Góry Błękitne zawdzięczają nazwę przedziwnej niebieskiej mgiełce, która spowija okolica o świcie. Niegdyś sądzono, że pochodzi ona od tak zwanego błękitnego eukaliptusa gumowego, który o brzasku wydziela tego rodzaju opary. Teraz wiadomo, że to w rzeczywistości dym – oddech smoków workowych.

SMOKI ZACHODNIE.

Prawdopodobnie wszystkie gatunki smoków zachodnich są blisko ze sobą spokrewnione, uważny smokolog zauważy jednak różniące je szczegóły. Na przykład samozapalający się jad smoka europejskiego daje w efekcie obfity, jasny płomień, natomiast jad długoszyjka wodnika nie zapala się wcale. Z kolei jad mroźnika, rozpylony w postaci mgiełki w arktycznym powietrzu, ma właściwości żrące i wywołuje objawy podobne do przemrożenia.

Smok Europejski Draco occidentalis magnus

Znany jest ze swego ognistego oddechu oraz z umiłowania skarbów. Niegdyś szeroko rozprzestrzeniony (przypuszczalnie dwóch przedstawicieli widział Merlin, a jeden mieszkał pod Wawelem), dziś kryje się w kilku odludnych zakątkach. Ma zdolności językowe i trzy razy w roku zrzuca skóre.

JAMA, CZYLI GNIAZDO: w górskiej lub nadmorskiej jaskini, z daleka od ludzkich siedzib.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 45 stóp długości, 13 – 17 stóp wysokości.

UBARWIENIE: czerwone, zielone, czarne, rzadziej złote.

ATAKUJE: ogniem, ogonem, pazurami, rogami.

POŻYWIENIE: bydło, owce, ludzie (jedynie w przypadku braku innego pożywienia)

Wodnik Draco troglodytes

Spotykany w podmokłych, lesistych terenach, w pobliżu źródeł pożywienia, takich jak kolonie dzikich królików. Z wyglądu przypomina węża. Ma szczątkowe skrzydła i nie potrafi latać.

JAMA,CZYLI GNIAZDO: głęboki staw, studnia, albo „wodnikowa jama”.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 30 stóp długości, 3 – 6 stóp wysokości.

UBARWIENIE: brązowe, spłowiałoczerwone,

zielononkawoniebieskie.

ATAKUJE: gryząc zębami jadowymi lub dusząc w wężowych splotach.

POŻYWIENIE: króliki, jelenie, zwierzęta gospodarskie, błąkające się bez opieki dzieci.

Mroznik Draco occidentalis maritimus

Migrując co roku z Arktyki na Antarktydę i z powrotem, mroźnik pokonuje tysiące mil, a wszelkie trudy podróży znosi po to, aby polować podczas mrocznej polarnej zimy, w mroźnej białej pustce. Za swą ojczyznę najwyraźniej uważa jednak półkule północną.

JAMA, CZYLI GNIZDO: wychodząca na morze jaskinia wydrążona w lodowcu lub pływającej górze lodowej.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 40 stóp długości, 12 – 15 stóp wysokości.

UBARWIENIE: czysto białe albo z lekkim odcieniem niebieskim, lub różowym.

ATAKUJE: przerażającym „ mroźnym podmuchem”, ogonem, pazurami, rogami.

POŻYWIENIE: wielkie kałamarnice, niedźwiedzie polarne, orki, morsy, lamparty morskie.

SMOKI WSCHODNIE.

Warto wspomnieć, że zachodnie legendy przedstawiały smoki, jako złośliwe, krwiożercze bestie, natomiast smoki wschodnie notowano w mitach jako stworzenia dobroduszne, pomagające ludzkiemu rodzajowi...

Smok Tybetanski Draco montana

Smuklejszy i bardziej czerwony od swego krewniaka, LUNGA azjatyckiego, smok tybetański upodobał sobie wysokie góry. Jego ofiarą pada głównie inny mieszkaniec Himalajów – Yeti.

GNIAZDO: latem na nasłoniecznionych stokach pod gołym niebem, a zimą w płytkich zagłębieniach.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 40 stóp długości, 10 – 12 stóp wyskokości.

Ubarwienie: niemal bez wyjątku czerwone.

ATAKUJE: gryząc lub dusząc w wężowych splotach.

POŻYWIEINIE: z reguły Yeti.

Zmij Draco serpentalis

Nieuchwytny i szybki niczym dziki koń, żmij daje się czasami zobaczyć z oddali, gdy ściga swe ofiary na rozległych, pustych obszarach środkowej Azji. Poluje głównie na dziko żyjące baktriany, czyli wielbłądy dwugarbne.

JAMA, CZYLI GNIAZDO: płytka rozpadlina lub gniazdo złożone bezpośrednio na ziemi, osłonięte jednak od wiatru.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 35 stóp długości,8 – 10 stóp wysokości.

UBARWIENIE: różnorodne, zazwyczaj zielone albo piaskowożółte.

ATAKUJE: pazurami albo dusząc ofiare w wężowych splotach.

POŻYWIENIE: wielbłądy dwugarbne, czasami kupieckie karawany.

Lung Azjatycki Draco orientalis

Lunga najczęściej można spotkać w pobliżu rzek, strumieni i jezior, ponieważ lubi on ukrywać się w swojej podwodnej jamie. Złożone jajo samica dla bezpieczeństwa nosi ze sobą, jama zaś służy do przechowywania pereł i opali.

LUNG JAPOŃSKI : 4 palce

LUNG INDONEZYJSKI: 3 palce

LUNG CHIŃSKI (CESARSKI): 5 palców

JAMA, CZYLI GNIAZDO: zwykle podwodna jaskinia lub grota.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 40 stóp długości, 12 – 15 stóp wysokości.

UBARWIENIE: niebieskie, czarne, białe, czerwone lub żółte.

ATAKUJE: rogami; zębów i pazurów używa w obronie.

POŻYWIENIE: przede wszystkim ryby i ptaki, a szczególnie pieczone łabędzie.

INNE SMOKI.

Oczywiście w tym podręczniku nie zostaną zawarte WSZYSTKIE smoki. Jest ich o wiele za dużo,a poza tym na pewno istnieją jeszcze smoki nie poznane.

Wyvern Draco africanus

W przeciwieństwie do większości pozostałych smoków, wyvern (czyt. Łajwern) ma tylko dwie łapy i w takiej postaci widnieje na europejskich herbach szlacheckich. Jest jednym z największych wszystkich znanych smoków.

JAMA, CZYLI GNIAZDO: rozpadlina skalna, czasami okrągłe gniazdo ukryte wśród pustynnych wydm albo w wysokiej trawie.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 50 stóp długości, 18 – 20 stóp wysokości.

UBARWIENIE: od błotno-brązowego po żółtawo-zielone.

ATAKUJE: zębami, pazurami, smagając mocnym ogonem albo upuszczając ofiarę z dużej wysokości.

POŻYWIENIE: słonie, hipopotamy, nosorożce i inne duże zwierzęta roślinożerne.

Lotoplaz Draco americanus

Oprócz dobrze znanego pierzastego lotopłaza meksykańskiego w Ameryce Północnej żyje jego pokryty sierścią krewniak – lotopłaz teksański – który pierwotnie przemierzał prerie, polując na bizony, a Indianie mylili go niekiedy z olbrzymią ćmą, którą znali z legend.

JAMA, CZYLI GNIAZDO: w szuwarach nad jeziorami lub na jeziornych wyspach.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 45 stóp długości, 5 – 10 stóp wysokości.

UBARWIENIE: zielone

ATAKUJE: ognistym oddechem, biczowatym ogonem lub dusząc ofiarę w wężowych splotach.

POŻYWIENIE: wszelkie duże ssaki amerykańskie, na południu z reguły lamy, na północy bizony

Smok Workowaty Draco marsupialis

Choć uważany bywa za gatunek wymarły, zaobserwowano go na południowo-wschodnich obrzeżach Australii. Jego oddech wyglądem przypomina błękitny dymek snujący się nad lasami i często wywołuje pożary buszu, co smok workowaty skwapliwie wykorzystuje, chwytając uciekające z pożogi zwierzęta.

JAMA, CZYLI GNIAZDO: skalne jaskinie w porośniętych lasem Górach Błękitnych.

WYMIARY DOROSŁEGO OSOBNIKA: 25 stóp długości, 15 – 18 stóp wysokości.

UBARWIENIE: zielone lub niebieskawe.

ATAKUJE: ognistym oddechem, biczowatym ogonem, kopiąc stopami lub boksując „pięściami” [Kangurek Kao Smile

– dop.aut.).

POŻYWIENIE: wszelkie duże torbacze; wychowując młode , szuka mniejszej zdobyczy.

SMOKI POWSZECHNIE ZNANE:

- Czarny Hebrydzki

- Długoróg Rumuński

- Kolczasty Norweski

- Krótkopyski Szwedzki

- Ogniomiot Chiński

- Opalooki Antypodzki

- Rogogon Węgierski

- Spiżobrzuch Ukraiński

– Zielony Pospolity Walijski

- Żmijoząb Peruwiański.

Przy tworzeniu tego podręcznika korzystałam z FANTASTYCZNE ZWIERZĘTA I JAK JE ZNALEŹĆ, oraz SMOKOLOGIA- WIELKA KSIĘGA SMOKÓW.

Elanor

Bardzo sympatyczne Lisa Smile

A tak na marginesie mój kuzyn ma taką ksiązkę pt. smokologia. Jest świetna. Znaczy idealna dla dzieci, pełno w niej rysunków, interaktywnych kartek (jeśli to dobre określenie), są też np. próbki skóry smoka lub smoczy pył w woreczku. Miazga.