Lochy

Wiśniówka

Rozdział 1

Harrinek Potter obudził się w środku nocy. Nagle rozległ się głośny szum. Harrinek wyjżał przez okno. Na ulicy krążyli jacyś żule, słychać było pijackie okrzyki i śmiechy. Harrinek westchnął i usiadł na oknie. Pijacy niechętnie popatrzyli na niego. Jeden z żuli potykając się i zataczając podszedł do okna Harrinka. Chłopiec rozpoznał w nim Zenka. Zenuś wyrzucił w krzaki butelkę po "Byku" i wrzasnął:
- Dbry. Doj panie na wódke!
- Oj panie... - zaczął Harrinek, ale żul nie dał mu dokończyć.
- Panie nie dyskutuj pan tylko pan dowaj, a tak w ogóle, to jakiś kretyn próbował rozhajcować śmietniki, mało jakaś miła pani nie zadzwoniła na policyje!
Chłopiec wyciągnął 3 złote i nastawił uszy.
- Oj dzięki panie tego, wspomoga pan, panie kochany drogie żule! My tu dzisiaj żemy się obłowili!
- Zaraz Zenek, mówisz, że był jakiś facet? Jak on wyglądał?!
- Ano jakiś czarny taki, nie widziołem do kuńca pijony byłem panie tego! Żemy się zdziwili, bo śmietniki się obrabia, albo w nich śpi! A tu hajcuje jakiś kurka siwa, z choiniki się urwał panie tego! Ale! Idemy już, bo to noc krótka.
- No, dobranoc. - powiedział Harrinek rucając spojrzenie na Zenka, Wiecha, Gwidona, Romka, Zdzicha i Bogdana. Ziewnął i wrócił do łóżka. Była 1:30.
Chłopiec wziął pióro i szybko nabazgrał list do Roncia, syna najlepszego kumpla swojego ojca:

Jutro jest wyprzedaż w hipermarkecie, weź jakiegoś baseballa czy coś takiego, spotkamy się u mnie ok. 15.

Harrinek

Dał list Hedwidze - starej sowie swojego ojca i wrócił do łóżka. Nagle coś przetoczyło się z hukiem po ulicy... I to nie był Zenek, ani żaden z żuli. To był...

Vexia

Blok. Czekam na coś dłuższego. Ja dostaje dłuższe świstki z pralni.