Lochy

Szarooka

Mary Sue była wyjątkowa.

Była piękna niczym Wenus, miała długie, czarne, aksamitne włosy, pełne usta i wielkie niebieskie oczy, błyszczące niczym gwiazdy, okolone kurtyną długich rzęs.

Nie ubierała się jak wszyscy. Jej ubrania były idealnie dopasowane i idealnie opinały jej szczupłe, zgrabne i w odpowiednich miejscach zaokrąglone ciało.

Gdy „płynęła” korytarzem, wszyscy się za nią odwracali.

Robiła wrażenie na ludziach niczym wila. Możliwe, że nią była. Jej przeszłość była niesamowicie tajemnicza i praktycznie nikt nic o niej nie wiedział. Oprócz Dumbledore’a oczywiście.

Zaprzyjaźniła się z Hermioną. W ciągu kilku dni. Mimo, że Hermiona nie dorównywała jej wiedzą.

Harry zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia.

Ron też.

I Draco.

Po miesiącu wdała się w romans ze Snape’em.

Zakochał się w niej tak, że postanowił się zmienić. Postanowili się pobrać jak tylko skończy szkołę, którą zamierzała skończyć o rok szybciej niż inni, gdyż była niesamowicie uzdolniona.

Była potężnym czarodziejem. W zasadzie nie potrzebowała różdżki.

Okazało się, że jest zaginioną córką szwagra kuzynki Syriusza Blacka i jednocześnie ostatnim, oprócz wujka Voldemorta, potomkiem Salazara Slytherina. Wychowywana przez mugoli, nie wiedziała, kim jest naprawdę, ale czuła przez całe życie, że na pewno kimś wyjątkowym.

Oczywiście pokonała Voldemorta i uratowała życie Harry’emu.

A potem żyła długo i szczęśliwie ze Snape’em w lochach i urodziła mu dużo dzieci.

Wszyscy ją kochali, wszyscy ją podziwiali i wszyscy byli w ciężkim szoku, z którego nie mogli się otrząsnąć przez długie lata, gdy w niewyjaśnionych okolicznościach została brutalnie zastrzelona, uduszona, zaavadowana i poćwiartowana przez tajemniczych oprawców.

I tylko jedna osoba wiedziała, kim byli.

I tylko ta jedna osoba wiedziała, że może zrobić coś, żeby Mary Sue wróciła. Ale wiedziała też, że to już nie będzie ta sama Mary Sue. Że nie może być tą samą Mary Sue, bo oni znów ją zniszczą.

Oni.

Jej bezwzględni oprawcy.

Czytelnicy.

Viviane Ruiz

Hmmm... bardzo trafne. Moim zdaniem powinnaś zamieścić to gdzieś w sieci, by początkujący pisarze obeznali się z naszą ukochaną bohaterką ... Twisted Evil

Niestety... coraz rzadziej trafić można na ciekawe opowiadanie, w którym bohaterka, bądź bohater wykazuje mniej niż pięć cech Marii Zuzanny.
To bardzo trudne...napisać coś swojego, okraszonego ładnym językiem, dobrą pisownią, świetnym pomysłem, trzymającego się kanonu, a na dodatek wymyślić bohatera który nie będzie idealny.
Dlatego ten tekst przestrzegać może 'zielonych' przed błędami, jakie mogą popelnic w przyszłości.

Gratuluję kawałka świetnej pracy. Uśmiałam się nawet przy tym;)

P.S Brakuje mi tu jeszcze wzmianki o tym, że Mary była elfem, jej babka zrodziła się z olbrzyma i wilkołaka, a ona sama w wieku 13 lat została wampirem.
To byłoby cudowne! Razz

AshTray

Świetne:)
Odskocznia od idealnego świata serwowanego nam przez miliony "młodych zdolnych" pismaków Smile

Dzięki Ci za to,bądź wywyższona mocą Salazara!
PS.Już myślałam że jest to jakaś kolejna opowiastka napisana przez zakochaną 13-to latkę i miałam to zamknąć od razu.Nie wiem co mnie zmusiło do przeczytania tego do końca.
Nie żałuję Smile

Zaskoczyłaś mnie.
Dzięki raz jeszcze:)

Kiki

Dobrze ci tak, Mary Sue, masz za swoje! Twisted Evil

<wali głową w biurko i stara się uspokoić>
Po prostu nie znoszę i nie trawię Mary Sue! Idealna pod każdym względem, totalna klapa.
Szarooka, masz mnie. Za pomysł wielki plus.
Za wykonanie w sumie też plus. Ale już mniejszy. O wiele mniejszy. Jest trochę błędów.