Lochy

Vardamerethiel

Wbrew pozorom nie mam zamiaru „jechać” po niczym, poniżać niczego, ani łajać autorów – bynajmniej na razie. Potrzebuje przykładów kiczu w literaturze, jeśli spotkaliście się kiedyś z czymś, co można by tym mianem określić, to coć dla mnie, proszę o tytuły i autorów! Będę bardzo wdzięczna za pomoc, jako, że jest to poniekąd jeden człon z mojego tematu maturalnego, a pojęcia nie mam o czym pisać. Wzięłam go w sumie po to żeby – wykorzystać „The Rocky Horror show” jako przykład pastiszu. Wpływ na mój wybór oczywiście miało też to, żeby nikt inny w szkole nie miał takiego tematu jak ja. I tak oto prócz nieszczęsnego Rocky’ego i pomysłu zjechania „Pamiętnika księżniczki” nie mam w ogóle koncepcji... Na razie się pocieszam, że to jeszcze, aż siedem miesięcy, czyli jak to zwykłam określać – luuuuzik, z tym, że to siedem miesięcy pewnie dość szybko mi umknie, dlatego będę wdzięczna dozgonnie za każdą pomoc.

Angel

No to widzę, że nie tylko ja na maturze z polskiego pojechałam oryginalnością. Ale do rzeczy. Po mojemu kiczem (a do tego plagiatem) są te wszystkie "super serie" książek, które pojawiły się zaraz po tym jak Rowling odniosła sukces swoim Potterem traktujące niemal dokładnie o tym samym (młodzi czarodzieje, czary, różdżki itp.). Tytuły podam później (na razie nie chce mi się w necie grzebać). Jak coś jeszcze przyjdzie mi do głowy to dopiszę.

Namiary na kiczowe książki:
"Czarodziejskie miasto" Edith Nesbit
"Czarownic się nie całuje" Hortense Ullrich
"Światy Chrestomaniciego" Diana Wynne Jones (seria książek)
"Prawie czarodziejki" Ewa Nowak
"Barry Trotter" Michael Gerber (to cała seria książek - po prostu koszmar)
Kiczem są również romansidła typu Harlequin.
(będę dopisywać jak coś mi wpadnie do głowy)

Vardamerethiel

Będę niezmiernie wdzięczna!
A jak brzmi twój temat? Przyznam, że swoim stwierdzeniem o oryginalności mnie bardzo zaintrygowałaś. Very Happy

Cieszę się, że udało mi się ciebie niechcący zaitrygować Smile

zakochany Remus

Weź pod uwagę te wszystkie śmieszne książki o dorastających nastolatkach - narkomankach. Żałosne.
I biografie osób, które w żaden sposób nie przyczyniły się do rozwoju czegokolwiek. Przykładem może być książka o Billu z Tokio Hotel. Albo inne. Równie beznadziejne. Szkoda lasu... naprawdę.

Pozdrawiam,
zakochany Remus

Sirith

Lisa

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa <przyłancza się do Sir>

Morth Rainey

Kich w literaturze Question

Wygrzebię kilka tytułów z pamięci...

1. Gulio Leoni-Klątwa mozaiki
2. Rita Monaldi & Francesco Sorti- Imprimatur
3. Marcin Wroński-Wąż Marlo
4. Paweł Siedlar- Opowieści okrutne

Vardamerethiel

Morth! Dziękuję Ci bardzo, na pewno wezmę pod uwagę te tytuły pisząc swoją prace, ratujesz mnie, bo właściwie nie mam na razie nic konkretnego, prócz nieszczęsnego "The Rocky Horror show". Sad

Midnight

Kicz w literautrze? Pierwsze co mi przychodzi na myśl to sławetna seria Harlequinów. Do tego, jak już wspomniał Morth Rainey "Opowieści okrutne" Siedlara. Kicz, kicz i kicz.
Osobiście dorzuciłabym też romanse dla nastolatek w stolu "Pamiętnika książniczki", ale to już moje prywatne zdanie Wink

Jest coś takiego jak książka o Billu z Tokio Hotel? O_o Kto to napisał?

Spinka

Najbardziej kiczowatą książką był "Pierścień z krwawnikiem". Totalna bzdura, ani jednej sympatycznej postaci, dziwne opisy i porównania. Nie polecam!
A i jeszcze "Kłopoty z chłopakami". Przeczytana przez przypadek. Moja siostra ją pożyczyła, a ja czytam wszystko co mi w ręce wpadnie. Jezzzu, jaka głupota! Strasznie wnerwiająca książka. Postacie zachowują się nienaturalnie.
No, i jest jeszcze coś takiego jak "Proroctwo kamieni" czy coś w tym stylu, ale nie można autorkę winić za kiczowatość, bo jak to pisała miała 12 lat, więc... *bez komentarza*

Vardamerethiel

Diane Wynne Jones, to ja akurat polubiłam bardzo po "Ruchomym Zamku Howl'a" więc po niej zdecydowanie nie będę jechać. Very Happy

zakochany Remus

Szczerze? Nie wiem, czy jest taka, jednak obserwując zdumiewające nagromadzenie się wśród społeczności blogowiczów tematyki związanej z Tokio Hotel, mogę tylko domyślać się, iż taka biografia została już stworzona.
A fanek tegoż... zespołu nie brakuje. Z pewnością wielce interesujące będzie dowiedzenie się o lubionym smaku dżemu Billy'a albo jego rzekomo smutnym dzieciństwie, w którym rodzice kupowali mu klocki lego w kolorze niebieskim, a on marzył o zielonym.
Totalna głupota, strata czasu i marnotractwo papieru.
A, przypomniało mi się, iż istnieją lektury, których czytanie moim zdaniem jest czystym idiotyzmem. Mam na myśli:
a). Sienkiewicza,
b). Żeromskiego,
c). Nałkowską.
Jak wpadnę na inne pomysły z przyjemnością się z nimi podzielę.

Pozdrawiam,
zakochany Remus

Spinka

Dlaczego uważasz, że czytanie Żeromskiego czy Sienkiewicza to idiotyzm? Nie piszą może jakos specjalnie porywająco, ale jednak byli to wielcy pisarze i strworzyli wiele godnych uwagi dzieł.
A jeśli już nawet nie czyta się tego z przyjemnością, to niektóre ich książki warto znać. Ludzie często odwołują się do nich, więc wtedy wie się co i jak.
No, i jeszcze jedno... Jak tu porównywać Sienkiewicza do "Pamiętnika księżniczki"...

Vardamerethiel

Oj! Żeromskiego to bym za „Ludzi Bezdomnych” pojechała, bo naprawdę ciężko mi było przebrnąć, Nałkowska przede mną, ale co do Sienkiewicza, to go naprawdę lubię, szczególnie Trylogię, Krzyżaków, taki... Sarmacki western, bajerka. Very Happy

Poza tym ja mam fioła na punkcie historii, trochę co prawda zakłamywał, ale i tak pod tym względem dobrze się czytało. Wink

zakochany Remus

Czemu czytanie Sienkiewicza to dla mnie czysty idiotyzm? Ponieważ ta książka nic nie wnosi. Opisuje dzieje fikcyjnego bohatera, który nie wiadomo ile razy otrzymał śmiertelne ciosy, a i tak przeżył. Do tego słownictwo wydaje się dla mnie być nie do przebrnięcia. Nie potrafię.
Żeromski? Cóż... Potraktuję to pytanie jako retoryczne, ponieważ wszystko zależy od osobistych preferencji. Nie chcę nikogo obrażać.
Uważam, że książki obydwu twórców są niewartościowe. I nawet wyjaśnienie, iż pisali dla "pokrzepienia serc" i "takie były czasy", nie zmieni moich poglądów i gustów.
Dodam tylko, że mój brat wprost ubóstwia dzieła tych artysów. Nie, nie robię mu krzywdy z tego powodu. On mi również, gdy czytam poezję, której on nienawidzi.

Pozdrawiam,
z szacunkiem zakochany Remus